गतिज ऊर्जेचा नियम,कटिंग चहा,आणि जुने मित्र!!

"हे काय नाटक चालू आहे... साला काम करतोय का चेष्टा... नो जॉब सॅटिस्फॅक्शन... वरून ह्यांचे दर सहा महिन्याला परफॉर्मन्स रिव्हु... त्यात GOALs कॉलम मध्ये वेगळं नाहीच.. फक्त एंप्लॉयी कमेंट्स बदलत्या पाहिजेत... प्रमोशन साठी विचारलं तर साले १० कारणं देतात.. त्यात पुन्हा ऑनसाईट चे ठरलेले गाजर आहेच की... !!  @#$@$@$@#  यार... डोक्याला ताप झालाय नुसता ! --  ए छोटू अजून एक कटिंग आण...." !! सनी वैतागून म्हणाला आणि पुन्हा परफॉर्मन्स रिव्ह्यू चे डॉक्युमेंटस वाचायला लागला.... अजितने सनी च्या संपलेल्या कपाचा ऍश ट्रे करत उरलेली सिगरेट टाकून देत, ऑर्डर कंटिन्यू केली... एक कटिंग सोबत एक लाइट्स आणि १ टोस्ट बटर पण आण रे SSS.. !

अरे  छोड यार सनी, किती दिवसांनी भेटलोय, भरशील तो फॉर्म नंतर... साल्या बाकी कसं चालू आहे ते बोल...

(अजित आणि सनी, २ वर्षापूर्वी एकाच कंपनीत एकाच डिपार्टमेंट मध्ये काम करत होते.. तिथे गळचेपी सुरू झाली आणि गोष्टी असह्य झाल्यावर सनी ने नोकरी बदलली... पण अजित ला लगेच बदल करणे शक्य नव्हते कारण अजित च्या घरी 'छोकरी' चे विषय सुरू होते... लग्न ठरणार होते वर्षभरात त्याचे...त्यामुळे काही काळ अपमान गिळून काम करणे त्याने पसंत केले... )

बाकीचं काय यार... आपले जुने दिवस आठवतात नेहमी... तासन-तास खुर्चीवर बसून रिपोर्ट्स बनवत दुपार जायची... दिवसभरात ५मी. चहाला,  जेवायला २० मी. आणि संध्याकाळी सगळी कामं झाली, शिफ्ट संपली की तासभर आण्णाच्या टपरीवर चहा.. !!  बारा बारा तास आपण ऑफिस मध्ये काढायचो.... एक एक रिपोर्ट वर ऍनॅलिसिस करून करून समाधान/डोकं आऊट होईपर्यंत टीम लीडर आणि मॅनेजर शी भांडायचो... अरे एवढं असून सुद्धा तिथे एक satisfaction असायचं, आला दिवस नुसताच पुढे गेला नाही... उलट सार्थकी लागला... काहीतरी नवीन शिकायला मिळालं.. अन नाहीच तर निदान जुनी कामं तरी पूर्णं झाली... समाधानानं घरी जायचो... !!

साला इथे आलो तर पहिले "टीम" स्टेबल नाही, त्यात पॉलिटिक्स तर सगळीकडेच असतं पण हेल्दी पॉलिटिक्स असेल तर काम करायला हुरूप न चेव तरी येतो.. इथे राजकारण म्हणजे इतक्या खालच्या थराला असतं.. एकमेकांना KT -ज्ञान वाटून वाढतं हा मुद्दाच डोक्यात नाहीये ह्यांच्या.... तुझं काम तू दुसऱ्याला शिकवलं म्हणजे तुझी गरज संपली = तुझी नोकरीवर गदा ! ही घाणेरडी मेंटॅलीटी आहे इथे... !!

आपण म्हणायचो.. माझं काम तू शीक.. मग मी पुढे जायला मोकळा... इथे माझं काम मीच करणार आणि शिकवायला सांगितलं तरी साला सगळं नाही शिकवणार.. म्हणजे परत पाय धरायला कोणीतरी आलं पाहिजे ना आपले... !! बकवास--बुल्शीट--- @##$@$ !!

-- अरे सनी, माझं काय वेगळं आहे, तू निदान नवीन लोकांसोबत आहेस म्हणून हे बोलतोयस तरी.. मला तर ते बोलूनही वैताग आलाय... काय करायचं सांग !!

- काम आहे..करायचं अन जायचं....जास्त मनाला लावून घ्यायचं नाही... अगदीच सहनशीलतेच्या बाहेर गेलं तर राजीनामा !! अरे आज किमान २०० कंपन्या आहेत... कुठे ना कुठे नक्की काम मिळेल... टॅलेंटेड माणूस कुठेही चालून जातो... जुन्या कंपनीने आपल्याला टॅलेंट दिलंय.. ते आता वापरायचं..  हे असले लोक, आणि त्यांची थेरं सगळीकडे मिळतातच !!

आपल्या मॅनेजरनं सोडून जाताना सांगितलेलं लक्षात आहे ना ? -- pain is unavoidable -- but suffering is !!

--अरे अज्या मला माहीत आहे रे, पण हे कुठेतरी बोललो ना की, मग सोमवारी कामावर जाताना मूड ठीक तरी असतो.. नाहीतर तेच तेच डोक्यात राहून डोकं आऊट होत !! आज ४ वर्षांच्या नोकरीत काय कमावलं असा विचार मनात आला की लिस्ट मध्ये सर्वांत टॉप ला नावं येतात ती तुझ्यासारख्या मित्रांची - जे चांगल्या-वाईट सर्व प्रसंगात समान साथ देतात... आपले जुने मॅनेजर ज्यांनी शिक्षणासोबत कॉर्पोरेट मध्ये राहायचे कसे वागायचे कसे त्याची ओळख करून दिली... मग पॅकेज,अनुभव,सोयी बाकीच्या गोष्टी सगळ्या दुय्यम वाटतात. ! वैताग आला, डोकं उठलं की तुम्हाला फोन करतो.. आपण भेटून गप्पा गोष्टी / शिवीगाळ / सिस्टिम चे उणे दुणे/ आपल्या कमजोरी / नवीन उपाययोजना... इ. इ. वर चहा-नाश्ता करत गहन चर्चा करतो... आणि मग भेटायला येताना मनात जी उदासी,वैताग,फ्रस्ट्रेशन ई. ओझं असतं ते घरी जाताना एकदम हलकं होऊन जातं.. !! पुढचा आठवडा/महिना ह्या टॉनिक वर सहज जातो...

आणि अती झालं की पुन्हा आहेच -- गुडलक मधले राउंड टेबल, कटिंग चहा, तुझी सिगरेट, तिचा धूर माझ्या तोंडावर आला की तुला एक शिवी आणि मग त्या अनुषंगाने आपल्या डोक्यात जाणाऱ्या बाकीच्या तमाम गोष्टींवर टीकास्त्र !! पुन्हा सोमवारी ऑफिस ला जायला गडी- जैसे थे !

"अजित आणि सनी सारखे आज अनेक लोक आहेत... जे वेगवेगळ्या कट्ट्यांवर बसतात... वेगवेगळ्या वेळी भेटतात...त्यांच्या चर्चा वेगळ्या, मांडणीची स्टाइल वेगळी, डोकेदुखीचे मुद्दे वेगळे.. पण एक दुवा COMMON (सारखेपणा) असतो तो म्हणजे.. . त्यांना मिळणारी एनर्जी !! एकमेकांना भेटून सुख:दुःखाच्या गोष्टी शेअर करण्यातला आनंद हा सर्वात मोठा दुवा आहे... आणी ह्यातलीच जी स्थितिज ऊर्जा आहे ती पुढील भेट होईपर्यंत गतिज ऊर्जेच्या रूपाने त्यांना साथ देते... !!"

चवथी-पाचवीतील पुस्तकातील स्थितिज ऊर्जा आणि गतिज ऊर्जेचा खरा संबंध आज कळला... !!

-

आशुतोष दीक्षित