दारावर लाव तोरण 
रांगोळ्यांनी भर आंगण
जात आहे मी आता
आनंदाने जग जीवन

किती वर्ष मजला तू
केले आहेस सहन
सुखासाठी तुझ्या आता
आडकाठी ना बंधन

त्या तुझ्या सुखास तेव्हा
माझी ना कधी नव्हती
काय करू तुझी माझी
दुनिया वेगळी होती

त्या तुझ्या सुखात माझे
नसणे तुज खुपले
माझ्यासवे म्हणुनी तू
सुख हि दूर लोटले

पहा तुझे अवघे ते
कुढणे आता सरले
ना परतीच्या वाटेला
पावूल माझे पडले

विक्रांत प्रभाकर            
दुवा क्र. १