एकदा, ते मला रत्स्यात भेटले,

तेव्हा पुसता, काय असते ‘जगणं?

ते मनापासून हसले,

मी तर फक्त आनंद 

तो वाटता तर तुम्हीच

मी तर डोळ्यातील आसवे

ती पुसता तर तुम्हीच

मी तर असीम दुःख

ते सहनता तर तुम्हीच 

मी तर परंपरागत संस्कार 

ते जोपासता तर तुम्हीच

मी तर नुसती नातीगोती

ती जोडता तर तुम्हीच

मी तर केवळ जीवन रे,

ते जगता फक्त तुम्हीच रे.

*प्रसुश्रि*