ते - 

आधी घरा-घरात एक घरटं,

अन मनामनांत चिमणा-चिमणी असायचे,

आज घरात कोणीच राहत नाही,

अगोदरचे लोक नातु-पणतु पाहायचे,

आजकाल सख्खा मुलगा,

सख्ख्या  माय-बापाला पाहत नाही.

आपण-

आई-बाबा खरतरं परिस्थीतीनंच,

मोबाईल झालोत आम्ही  लेकरं,

तुम्हाला उगाच वाटतं की,

मोबाईल मुळे उडुन गेलीत सारी पाखरं.