केव्हा तरी असा, साज तुझा थांबलेला
तुटल्या तारा तरी, सूर तुझा रेंगाळलेला ।
शब्द थांबले ओठी, जल राहीले नेत्री
स्वर तुझा मायेचा, काळजात दाटलेला ।
सोळा शृंगार माझे, दर्पणी या राहीले
वेणीतील मरवा, तुझ्या श्वासानेच गंधाळलेला ।
मैफिल संपता जासी, निः संग होउनी तु
सैरभैर तुझ्यासाठी, जीव माझा व्याकूळलेला ।
काटा रुते तुझ्या पायी, कळ माझ्या काळजात
उंबऱ्यात या माझा, पाय कसा थांबलेला ।
