|
|
|
तू जवळ असलास की |
माझं मलाच कळत नाही |
इतक्या मायेने, इतक्या प्रेमाने |
आनंद कधीच कुरवाळत नाही |
|
तू जवळ असलास की |
स्वर्ग धरतीवर स्वार होतो |
चांदण्यांचा एक थवा |
घरटं बांधण्यासाठी तयार होतो |
|
तू जवळ असलास की |
स्पर्श खूप बोलका होतो |
तू हात गुंतवतोस केसात नि |
अतृप्त मनाचा भार हलका होतो |
|
तू जवळ असलास की |
तुझ्या डोळ्यातील भाव वेचत राहते |
एक अनामिक ओढ नकळत |
मला तुझ्यापाशी खेचत राहते |
|
तू जवळ असलास की |
माझा प्रत्येक क्षण मोहरतो |
तू अलगद मिठीत घेतोस |
माझा उभा देह शहारतो |
|
तू जवळ असलास की |
माझं मला काहीचं माहित नसते |
रात्रभर मग गुपीत वाचते |
जे साचलं मनाच्या वहीत असते |
|
तू जवळ असलास की |
विचार भावनांपुढे नमतं घेतात |
माझं तुझ्यासवे मुक्त विहरणं |
त्या गोष्टीची ग्वाही देतात |
|
तू जवळ असलास की |
मला वेडं लागणं निश्चीत असते |
काही क्षण का होईना |
माझं शहाणपण उपेक्षीत असते |
|
तुझ्यामुळेच तर माझ्या गाली |
एक खळी खुलली आहे |
तुझ्यामुळेच तर फूल होवून |
एक कळी फुलली आहे |
तुझ्यामुळेच तर जिवनात |
रोज दसरा नि दिवाळी आहे |
पण.......... |
तू नाहिस तर........ |
भयाण एकांत, ओसाड, विराण |
अभाग्य माझ्या कपाळी आहे |
|
@ सनिल पांगे |