आणि नको असलेलं बरंच काही दाटून आलं;

आपल्या दोघांमधलं दोघांनाच माहीत असलेलं;

तुझ्या डॉळ्यात मी माझ्या मनाप्रमाने वाचलेलं.

साऱ्या वावटळीत मी जपलं होतं;

तुझं माझ्यापुरता माझा असणं;

आणि या फोटोनेच जमलं  होतं;

माझा भुतकाळ तुझ्याशी जोडणं.

आता त्या आठवांनाही शाप आहे;

त्यांना कधीही न आठवण्याच्या;

आणि विसरलेलं बरच काही;

मनाच्या कप्प्यात सलण्याचा.

तुझा फोटोही तोच शाप मला सतत देतोय;

फसलेलं माझं जगणं मला परत दाखवतोय;

पण मला रागावताही येत नाही त्याच्यावर;

कारण तोच तर मला तुझ्याशिवाय जगायला शिकवतोय.

पण हारून जाते रे मी तोच तोचपणा जगताना;

तू नाहीस माझा हे माझ्या आयुष्यात बिंबवताना;

पण नाही जमत मला हे करायला;

आणि अवघड करतोय हा फोटो मला तुला विसरायला.