झुंजूमुंजू पहाटेला, आभा चढे आभाळाला

काळोखाच्या भेगातुनी, सूर्य डोकावतो

गारठल्या पंखामधी, आशा जागवतो

सुन्यासुन्या शिवाराला, निजलेल्या आवाजाला

चेव येण्याला कोंबडा, दारी बांग देतो

सुस्तावल्या आळसाला दूर पांगवतो

अन्नासाठी चिलंपीलं, खोप्यामधी किलबिल

लेकराची साद येता, पान्हा जन्म घेतो

चोचीमधी ममतेला, चिंब भिजवतो

अभयता पेरताना, रुजलेली फुलताना

फळलेली पाहताना, जेव्हा आनंदतो

तेव्हा मीच आयुष्याला, कडेवरी घेतो

गंगाधर मुटे

------------------------------------------