सांजवले नेत्र माझे वाट तुझी पाहुनिया
जीव हाक देई तुला कधी येशील रे घना
माझे कोरडे आभाळ वाटा झाल्यात उदास
एक तुझीच तहान नको दुसरा टिपूस
चोचीसाठी चातकाच्या थेंब होऊनिया ये ना
विझू विझू बघ आल्या आशा डोळ्यातल्या साऱ्या
कुणापाशी रे सांगाव्या खोल व्यथा मनातल्या
तुझ्या वाचुनिया कंठी माझ्या गंधार रंगेना
वाचणार कोण आता भाषा मूक डोळियांची
पुसायला हात कुठे? गाली ओळ आसवांची
गूढ खूण अंतरीची तुला पटता पटेना
कधी येशील रे घना ये रे ये रे माझ्या घना !!!
