(एका वर्तमांपत्राचं हपिस बगायची लयी विच्छा व्हती, तवा आमी ग्येलो. तवाचा आमचा येक जीवंत आनुभव)

हापिसात येकदम मागच्या टोकाच्याला बसलेल्या सचिनला गेल्या आठवड्यात तुम्ही बघितलत? कसा दिसत व्हता त्यो? जगाकड पाठ करून गपगप बसला व्हता ना? आसनारच! कारन त्यो सचिन फकस्त दिसायला सचिन व्हता. बाकीचे काय ते आमीच व्हतो.

आता सांगूनच टाकतो. आमाला पर्काया पर्वेशाची विद्या अवगत हाये. उलगाडलं? न्हाई ना? म्हन्जे, त्या दिवशी, आमी सचिनमदे पर्वेश केल्ता. पर्काया-पर्वेश. आता तुमी म्हनाल, ह्यो सचिनच का निवडला आमी पर्काया-पर्वेशाला? कारन, तितं जाऊन आमाला नुस्तं बसायचं न्हवतं. समदी उत्तरं तुमाला देतो.

तर, आमाला येक डाव त्ये वर्तमानपत्राचं हापीस बगायचं व्हतं.

आमी प्येपरातल्या बातम्या रोज वाचतो, पन, पेपराच्या हपिसातल्या बातम्या, तिथलं `अंतरंग'बी बगावं, आसं लई वाटत व्हतं. आन आमी ठरिवलं, की येकडाव येकाद्या प्येपराच्या हपिसातच घुसायचं. घुसलो.

येक दिवस लयी टायमापतूर निस्ता भायेर पाटी वाचत हुबा व्हतो. मदनंमदनं आतमंदी बगतबी व्हतो. कुनीकुनी भायेर यून सिग्रेटी फुकत व्हते. कायजनं इंग्लिशबी बोलत व्हते. पुन्ना वाट बगत बसलो. कुनी मराटीवाला भेटंल म्हनून.

येक झब्बावाला, काटकुळ्याला आत जाताना बगिटलं, नि म्या फुडं झालो.

`सायेब, बातमी टाकायची व्हती प्येपरात'. मी त्याला म्हन्लो आनि त्यो तरातरा चालतच मला मागनं यायला सांगिटला. आमी आत ग्येलो, तवा त्येनं डावीकडं ब्वाट करून मला खून क्येली नि सोता आतमंदी कुटंतरी गडप झाला.

म्या हातात कागदाचं येक भेंडोळं ठिवलं व्हतं. तसाच फुडंफुडं ग्येलो, तं येकदम ढोलकीचा आवाज यायला लागला. म्या जरासं डोळं मिटलं. नजरंसमोर चौफुला नाचत व्हतं. ढोलकीचा आवाज आगदी लावनीच्या तालावर येत व्हता. कदी आगदी हलू, कदी येकदम जोरात. आमाला तमाशाची आटवन झाली. पन मंग लक्शात आलं, की ह्ये पेपराचं हापीस हाये. कुनीतरी गानंबी म्हनत व्हता. आपन फुडं ग्येलो, तर ह्यो कावनार, म्हनून मी बाजूलाच हुबा ऱ्हायलो. गपचीप पनं.

पन येकजन माज्याफुडं यून हुबा ऱ्हायला. येकाद्या गरीबाकडं बगावं, तसं माज्याकडं बगून गुर्कावत त्येनं मला ईच्यारलं, कोन पायजे.

मी काय सांगनार? आमाला फकस्त दोनचार नावं आयकून म्हाईत व्हती. म्या गपच. 

पुन्ना समद्यांनी ट्येबलावर ताल धरला व्हता. मी यवडंच म्हनालो, सायेब, बात्मी टाकायची व्हती प्येपरात.

`नोट आनलीयेत?' त्यानं माला इच्यारलं, नि म्या यकदम गांगरूनच ग्येलो. न्हाई, निस्ता कागुद आन्लाय. म्या म्हनालो, तवा त्यो खदाखदा हासायला लागला, आनि आतमंदी बगत म्हन्ला, त्येन्ला भेटा. मी आत ग्येलो. तेबल वाजवनारा त्यो आता थांबवून माज्याकडं बगत व्हता. पलीकडं कुनीतरी बुटकेलासा मानूस बा...रिक नजरंनं आमच्याकडं बगत व्हता. म्हंजी, माला आपलं तसं वाटलं. भायेरबी येकजन सारका इक्डून तिकडं करत व्हता. ह्यो खबऱ्या- म्हन्जी रिपोर्टर का काय- आसनार, आसं आपला आमाला उगाचच वाटलं. निगताना त्येला नाव इच्यारायचं, आसं म्या ठरिवलं.

`ए कवी, बग रे त्येन्च्याकडं', माजी दया आल्यागत कुनीतरी बोललं आनि त्यो कोन कवी का रवी, त्येनं हात फुडं क्येला.

`द्या नोट हिकडं'. त्यो म्हन्ला. पन म्या नोट न्हेलीच न्हवती. तसाच हुबा ऱ्हायलो. तसा त्यो पन खदखदा हासायला लागला.

`आवो, नोट म्हजे, प्रेस नोट' त्यो म्हन्ला, तवा म्या हातातला कागुद त्येच्याकडं सरकावून भायेर सटकलो. लयी घाबरलो व्हतो. भायेर त्यो खबऱ्या हुबा व्हताच. त्याचं बारीक लक्ष व्हतं.

सायेब, नाव काय तुमचं? म्या त्याला इच्यारलं, तवा माज्याकडं न बगताच त्यो म्हन्ला, `बहिर्जी'. म्या हासलो, आन भायेर आलो. पन ठरिवलं, पुन्ना येकडाव हितं घुसायचं. समदं हापिस नीट बगायचं.

पन आपुन पुन्ना दिसलो, तर सौंशय येनार, म्हनून पर्काया-पर्वेशाची आयडिया काहाडली.

---------------

मागच्या वेळी गेल्तो, तवा तंबाकूची गोली मारून त्यो सचिन येका कोपऱ्यात निवांत बसल्याला दिसला व्हता. पर्कायापर्वेशासाठी ह्यो बरा हाये, आसं वाटलं, घुसलो.

संध्याकालची येळ व्हती. समद्येजनं आले व्हते. बहिर्जीपन आतभायेर करत व्हता. मदनंच कुनालातरी डोले मिचकावत व्हता, कुनाच्या तरी कानाला लागत व्हता.

ह्यो खरा खबऱ्या शोभतोय. आमच्या मनात आलं, आनि आमी- म्हन्जे सचिननं मान डोलावली.

`काय रे सचिन, काय झालं?, बाजूच्या येकानं इच्यारलं, आनि आमी येकदम गांगरलो. आता आसं करायचं न्हाई, आसं ठरिवलं. त्यो इच्यारनारा बी पुन्ना फरसाना खायला बसला, म्हनून बचावलो.

मदल्या क्येबिनमदे येकजन बोक्यासारका बातम्या कुरतडत व्हता. काय रे, खुलासा करायचाय काय? कुनीतरी हासत इच्यारलं, तवा त्यो येक्दम भडकला.

समोरच्या केबिनमदी येकजन गट्टू बसला व्हता. येक फटांगडी पोरगी आमच्याकडं- म्हजी, सचिनकडं आली, आनि इच्यारली, `वो बिझिनेस देखता है वो साब किधर है?'

म्या सचिनला थोडा लूज क्येला, तवा त्येनं त्या गट्टूकडं हात दावला. ती आत ग्येली. कायतरी बोलून येका चकचकीत कागदात बांदल्यालं मोट्टं कायतरी तिनं त्येंचा हातात दिलं नि सायेब हासले.

संपादकापास्नं समद्ये येकाच लायनीला बसत्यात. सगल्यांच्या क्येबिन येकाच आंगाला हायेत. म्या म्हनालो, तंवा पुन्ना फरसाना खानारा त्यो इच्यारला, काय रे सचिन?

मी गपगार बसून निस्तं बगायचं ठरिवलं. जराश्यानं येक टकलू आला, आनि येका केबिनमदी बसून डबा खायाला लागला. बाजूच्या क्येबिनमधी हासन्याचे जोरदार आवाज येत व्हते. `मिटिंग चाललिया' सचिन मला म्हनाला. आत जावून बगावं, आसं लई वाटत व्हतं. जराशानं चारपाच जनी खिदलत भायेर आल्या, नि म्या आत घुसलो.

तितल्या मानसाच्या समोर ट्येबलावर सोनालीचा येक मोट्टा फोटो आनि डोंगर-जंगलाची चित्रंवाली लई पुस्तकं पसारल्याली व्हती. कागदावर कायतरी लिवून सारकं चुरगालत व्हता, नि फ्येकून देत व्हता.

ह्यो कोन काय समजंना. कायच वाचलं न्हवतं येच्याबद्दल. सचिनला इच्यारलं, तर त्यो म्हन्ला, फुडच्या म्हईन्याच्या शेवटच्या आटवड्याचा पुरवनीचा लेख लिव्हतायत.

`तरीच कामपुटरवरनं नजर हाटिवली न्हाइ मर्दानं.' म्या जराश्या जोरातच म्हन्लो आनि आतमदी ग्येलो.

आतल्या येका क्येबिनमदी येकजन `कुमार-भारती' वाचत व्हता. आमच्याकडं बगायच्या आदीच त्येनं श्येपूट हालिवल्यासारकं क्येलं. म्हन्जी, माला आपलं तसं वाटलं.

`ह्यो आमचा वाघ.' सचिन म्हन्ला, आनी माज्या तोंडातून `आरारं' आसं भायेर पडलं. म्या तितनं लगेचच निगलो. पलिकडं आनकी येकजन कमपुटरवर काक्काय शोधत व्हता. त्येला बी कालम लिव्हायचा आसतुया, मंग, नेट लावावाच लागतुया. सचिन म्हनला. म्या भायेर पडलो. 

`पन येक डाव संपादकाला बगायाचं हाये गड्या.' म्या सचिनला म्हन्लो.

`आता नको, पुन्ना कवातरी' आताशा त्ये जरा मूडमदी नसत्यात. सारका माझा स्टार मानूस, आसं कायकाय म्हनत्यात.' सचिन म्हनाला आनि आमी भायेर पडलो. तं क्यांटीनमदी कुनीतरी वळकीचा मानुस दिसला. माजी सटकन पेटली. ह्यो आमचा संकरित वळू. म्हजी, नंदी. त्यो बहिर्जीपन व्हता त्येच्यबरुबर.. मी सचिनला सोडून धूम पळालो.

पुन्ना येक डाव जानार हाये. संपादक बगायला. मंग फुडचं सांगन.