कधी अनामिक लहरी येता
जीव जातसे  वेडाउनी,
कधी अचानक मेघ येता
मनी येतसे पाऊस सजणी,
ही रात्र दिवाणी.
ही रात्र दिवाणी.
 
 
रंगलेली मस्तीत कधी
कधी उदास होऊन विराणी..
स्पर्श कातर करून जाते
ही रात्र दिवाणी.
 
बेधुन्ध अशी वाऱ्यासवे
मिठीत घेतसे पसरून दिशा,
अन् धुसरल्या गगनासवे,
मंद मन्द्सी वाहतसे निशा..
मग अबोल कोठून् सूर येता ,
आव्हानाची चढे नशा.

प्रकाश  दिवे  अन् संथ धुके...
कुजुबते ती हलके हलके
ये ना प्रिया असा कोसळोनी.
ही रात्र दिवाणी.
ही रात्र दिवाणी......
 
रंग चढे भणाणत्या वाऱ्याला
विवस्त्र होऊन ती ये मिलनाला,
मी आभाळाला चुम्बूनी घेतो
ती झुके धरेवर धुन्दावूनी...
 
ही रात्र दिवाणी.
ही रात्र दिवाणी.