करते अवाज इतका खोली भरून जाते
निद्रिस्त बाप त्याने जागे करून जाते
आहे सदैव त्याला हा राग राग माझा
नुसत्याच कल्पनेने मन घाबरून जाते
चाहूल लागता मम हा थयथयाट नाचे
येताच हाक त्याची तन थरथरून जाते
एका क्षणात पटते की चूक आज झाली
पुढच्या क्षणात प्राक्तन माझे ठरून जाते
त्वेषात चालती मग हात पाय त्याचे,
चोरून भेटण्याची उर्मी जिरून जाते
--केशवसुमार
(१५ ऑक्टोबर २००७
आश्विन शुद्ध ४ शके १९२९ )
चोरून भेटण्याचा (अजून एक फसलेला ) प्रयत्न...
