अध्याय ७
माझ्या केवळ जाहली प्रवृत्तीने हर सृष्टी असे/पृथ्वीमाजी सुगंध मीच रस मी तोयांत पार्था वसे
सर्वांतर्गत मी परी नुमजती की ग्रस्त मायाबळें/ जो चित्ती मज चिंतीती सतत तो तापत्रया वेगळें//
अध्याय ८
सदा ध्याती माते हृद्य कमळी जे स्थिर मने/ तया देहांती मी अमित सुख देतो हरी म्हणे
म्हणुनी पार्था तू निशीदिनि करी ध्यान भजन/ मिळुनी मदरूपी मग चुकविती जन्म मरण //
अध्याय ९
भक्तिने जल पत्र पुष्प फल की काही दुजे अर्पिले/ते माते प्रिय ते भजे सदा सत्कीर्तनि रंगले/
पार्था जे नर धन्य त्या मुखी वसे मन्नाम संकीर्तन /विष्णो कृष्ण मुकुंद माधव हरे गोविंद नारायण //
