तू मला भेटतच नाहीस एकटा
बरोबर असतेच तुझी कविता

तुला नाही वाटत भेटावंसं
वेगवेगळं आम्हा दोघींना ?

वाटतं, तू तिच्यात मला बघतोयस, अन्
माझ्यात शोधतोयस तिला.

तिच्याशी बोलतोस माझ्याकडे पाहात,
आणि मला मात्र वाटत रहातं
की तू मलाच काहीतरी सांगतोयस.

तू माझ्याशी बोलत असताना तुझी
कविताच दिसते मला, तुझ्याकडे बघताना.

डोळे मिटून तू कधी गप्प रहातोस
तेव्हा आम्ही दोघी बघत रहातो
एकमेकींच्या तोंडाकडे, हे न समजून
की तुला आता नक्की कोण
हाक मारणार, हक्कानं ?

तिच्याशिवाय तुला पहायचंय एकदा.
पण तिला तुझ्याशिवाय आहे कोण दुसरं !
मला मात्र तू आहेस... आहेस ना?

हल्ली मात्र येतोय मला संशय.
मी आहे का खरंच आयुष्य तुझं,
का आहे केवळ एक काव्यविषय ?