प्रेरणा : सुवर्णमयी यांना झालेले आभास

आभास तू पतीचा, मी शोधले कितीदा
शोधून रोज तुजला कातावले कितीदा

जुल्फे झडून गेली, कुंतल उडून गेले
टोपीस घट्ट धरुनी तू ठेवले कितीदा

लग्नात बायकोही तुज ओळखू न आली
मुंडावळ्यांत मजला गुंडाळले कितीदा

मॉडेल नवीन होते, पठ्ठा तयार होता
बाहूत घेतल्यावर ओशाळले कितीदा

घेऊन साथ फिरणे होते तुला नफ्याचे
नांदावयास नेणे तू टाळले कितीदा

होते किती जणांच्या यादीत खोडसाळा
घालून माळ तुजला पस्तावले कितीदा