सिमीत आहेत मनुजा, आयुष्याच्या गाठी!
मानवा सोडुनी तंटा ,जग तु मानवतेसाठी!!
चौखुर उधळीत धावू दे, रथ श्रमाचा समयापाठी !
गाठ्शील शिखर यशाचे, करुनी दुर सर्व आडकाठी!!
वंदतील मग सकल जन, नाम तुझे घेवुनी ओठी!
करुणा दया प्रामाणिकता, बाळग सदा सचोटी!!
रचली हि कविता सुधिरने, रुळेल सर्वाचे ओठी !!!
