आठवे ते दृश्य फिरुनी, विसरता विसरेचना
सांगतो तुम्हास ते, घ्या जाणुनी त्या वेदना ||
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
बहरलेला वृक्ष तेव्हा, तोडता ते निर्दयी
पाखरांचा कंठ दाटे, भरून येई ऊरही ||

एक घरटे बांधलेले त्याच वृक्षाच्या वरी
दृष्य धूसर होत नेत्री लोटला तो पूरही ||

करित ती आकांत तेव्हां धाव घेती सत्वरी
विनविती त्या निष्ठुराना,   शोधिती पिल्लांसही ||

ऐकवे आक्रोश ना, पण शांत होते निर्दयी
कान त्यांचे बंद अन ते, निश्चल हृदय शून्यही ||

क्रूर त्यांचे घाव पडती पाखरां हृदयावरी
साहवेना घाव त्यांना आणि त्या वृक्षासही ||

दुर्बलांची कलकल अता विरून जाई अंबरी
सबल करती राज्य येथे नियम हा सृष्टीसही ||

दिवसभर ती पाखरे झगडून थकली भागली
निपचित पाहती बिचारी वृक्ष त्यांच्या साथही ||

निघून गेले दुष्ट त्यांच्या कार्य  भागा साधुनी
विखुरले अवशेष सारे, पाखरांची आसही ||

सूर्य गेला पश्चिमेला रात्र ही अंधारली
काळरात्री पाखरे ती फक्त तेथे राहिली…..

सुधीर