एके काळी असायची कधी झाडावर हिरवी पान
तेव्हा बघायला मिळायची ती किलबिळणारी पाखर

दाटूण्यायचे काळे ढग, असा असायचा मेचा उन्हाळा...
पडायच्या जोरदार गारा, गरजायचे ढग दाखवून चंदेरी किनारा....

यायचा तो मातीचा वास पहिल्या सरी नंतर....
दिसायचे पक्ष्यांचे थवे सोनेरी क्षितिज़ावर.....

पण आता.... पण आता..... हिरवा रांग राहिला फक्त कागदावर....
पाखरनाचे देह दिसतात फक्त संग्रलायच्या भिंतींवर....

काळ्या ढघाने गुल्फतले आता आकाश सारे.....
चेंदेरी किनारे झाले मृत्यूचे दारे

माती तर लपून बसली सेमेंट च्या खाली....
पक्ष्यांचे थवे तर इतिहासात जमा ज़ाळी....