लहानपणी शाळेत तुझी झाली भेट;

एक नवी मैत्रीण म्हणून;

जगण्याच्या संकल्पनाही न कळल्या तेव्हा;

तुझा हात धरला आधार म्हणून.

या माणसांच्या बाजारात;

मला सगळंच अनोळखी वाटायचं;

तुझं माझं मैत्रीच नातच फक्त;

मला माझ हक्काच वाटायचं.

तारुण्यातल्या नवथर गोष्टी;

आपण एकमेकींना सांगत गेलो;

आपल्या मैत्रीच्या विश्वात रमताना;

क्षणाक्षणाला वाढत गेलो.

सप्तपदी चालताना सुद्धा;

माझी नजर तुलाच शोधितं होती;

मनात होतो हुरहुर नव्या जोडीदाराची;

पण तुझी नजर मात्र आश्वासक होती.

रमत गेले मी ससांरात नकळत;

तुझ्या पासून अस्तित्वाने मी दूर झाले;

पण तुझ्या मैत्रीची ओढ इतकी की;

तुझ्या आठवणींचीच मी मैत्रीण झाले.

आयुष्याचा या कातरवेळी ;

समजलेल्या आयुष्याचे बरेच अर्थ तुला सांगायचेत;

जगण्याच्या धावपळीत राहिलेले बरेच क्षण;

फक्त तुझ्या मैत्रीत जगायचेत.