आजकाल मला एकांतात;

डोळे मिटायला भीतीच वाटते;

कारण त्या दाट काळोखात;

तुझी प्रतिमा अचानक उभी राहते.

मी आजही वेडा प्रयत्न करते;

तुझं नाव पुसायचा माझ्या हृदयावरचं;

पण ते तर तिथे कोरलं होत;

हे मला उशिराच कळत गेलं.

कुठेतरी माझ्या नशिबाची रेघ;

तुझ्या तळहातावर अलगद उमटायची;

भावनांची स्वप्नील पाखरे माझ्या;

तुझ्यापर्यंत कधीच नाही रे पोहचायची.

रोजचाच असायचा माझ्या सावलीचा;

तुझ्या सावलीशी पाठशिवणीचा खेळ;

सगळं मनासारखा घडत असताना;

साथ नाही द्यायची ति कातरवेळ.

आयुष्यातले चढ उतार पाहताना वाटायचं;

विसावावं तुझ्या मिठीत कधीतरी;

माझी स्वप्न तुझ्या डोळ्यांतून पाहताना

घ्यावीशी वाटायची एक उंच भरारी.

हे सगळं घडताना एक विश्वास असायचा;

तुझं माझ्या अवतीभवती असण्याचा;

पण तो एक भासांचा साकव असायचा;

तुझं माझ्यापासूनचं दुरावणं सांधणारा.