"सांजवेळ"

मला वाटते कोणी माझी, वाट पाहावी घरी॥ध्रु॥

दाराशी मी जेव्हा येतो, तू नसते सामोरी॥

मुलांचे करता करता, वर्षे सरून गेली।

थकली ही गात्र आता, स्वप्ने विरून गेली॥

थरथरत्या हाताने मी, दारावर थाप मारी॥ध्रु॥१॥

तरुणपणी कशाची, तमा न मज राहिली।

संसाराची सारी दुःखेतू, निमुटपणे साहिली॥

त्या सर्व आठवणी, भरून येती ऊरी॥ध्रु॥२॥

आज सांज समयी, बसतो मी उदास।

सतत मनात माझ्या, असतो तुझाच ध्यास॥

सोडून एकट्याला तू , गेली निघून दुरी॥ध्रु॥३॥

अनंत खोंडे.

८ ऑक्टोबर २००९.