काय सांगायचे तुला याचा;

अर्थ माझा मलाच न कळला;

म्हणूनच तर पुढे येणाऱ्या;

वादळाला बांध पडला.

साखरेच्या अवीट गोडीने;

मी जुने क्षण वेचीत गेले;

शब्दाशब्दातून हळूच;

मी तुला खुणावीत गेले;

पण माझ्या अवकाशातून तुझा ताराच पडून गेला.

वाळूत पावलांवर माझ्या;

पावले तुझीच होती;

केसात मोगरा माझ्या;

अन् त्याला गंध तुझाच होता;

पण माझ्या हातातला तुझा हात त्यावेळीच हरवून गेला.

पुन्हा पुन्हा नव्याने;

मी आशा धरुनी मनी;

घुटमळायचे नेहमी मी;

वेडी तुझ्याच रस्त्यांवरती;

पण होताना आपण दोघे वेगळे मला कळले आपला किनारे वेगळेच होते.