चंद्राचा प्रकाश गळून,
येतो खिडकीतून आत,
स्वप्नील माझी तुटते तंद्री,
लागते चंद्री, जळते वात.

भोगलेले सोसलेले अन,
डांबलेले जे जे मनात,
गोष्ट होऊन त्याची विचित्र,
ठोका चुकविते स्वप्नात.

चांदण्यातल्या भिंती चार,
पानांच्या सावल्यांचा खेळ,
बोटांची हरणे त्यात चरती,
अस्वस्थ प्रहराची अस्वस्थ वेळ.

काळजीही वेळ साधून,
पोटातूनी येते दिठीत,
अस्वस्थ ह्या वक्षास कुणी,
शमवावे घेऊन मिठीत.

मनाच्याच तळाशी खळबळ,
जाणीव नसते चांदण्यास,
दूर चंद्राच्या खवल्यांत,
निजविते आई बाळास.

मंद्र स्वरांतील ती अंगाई,
मजला ऎकू येत नाही.
अंधार फाटूनी मित्र यावा,
तशीही अजून वळ नाही.

अन कुठेसे चाललेले दिसते,
एक विमान लुकलुकणारे,
आर्त मुकी हाक माझी,
मला घरी नेशील का रे?

- अनुबंध