नाचतेस घरी तू जेव्हा
जीव घाबराघुबरा होतो
हृदयाचे वाढती ठोके
शेजार बावरा होतो ॥
हत्तीण घरात शिरावी
प्रसंग तसा ओढवतो
इशा ही दिशाहीन होते
आहने चा पायच अडतो ॥
येतात आप्त दाराशी
धूम ठोकूनी जाती मागे
राणीच्या बागेमधला
तो मोर ही न्रुत्य विसरतो ॥
तुझ्या भयाण या नाचाला
तव भकास सुरांची साथ
हिमेश चा आवाजही येथे
कोकीलकूजन भासतो ॥
तू सांग प्रिये (? ) मज काय
मी सांगू मित्रसख्यांना
तुझा अजब न्रुत्यप्रवेशाचा
मी खेळ सदैवच झेलतो ॥
ना अजून झालो मोठा
स्वरचित लिहिण्याइतुका
"मनोगता" वर पहिला कागद
विडंबनातून सादर करतो ॥
-- म ह १२
