दत्तकृपायोग (अभंग) - भाग ५

पाश्चात्य देशीचा| प्राग्जन्मीचा योगी|
साधू पाही योग| भक्तीबळे||

गणगोत त्याचे| वृत्तीने राजसी|
व्यसनी विलासी| सदा रत||

विकारांचे ऐसे| सामर्थ्य अमाप|
जाहला विवेक| पराभूत||

मोहमाये मग| ग्रासिले तयासी|
ओघानेच झाला| पथभ्रष्ट||

परी योगमार्गी| केले जे साधन|
व्यर्थ न ते जाई| कल्पांतीही||

पुढील जन्मात| सद्गुरूंची भेट|
नसे हा केवळ| योगायोग||

स्वामींचा आदेश| मिळताच स्पष्ट|
येती भानावर| गुरुदेव||

मस्तकी तयांचा| हस्तस्पर्श होता|
विसरला शिष्य| देहभान||

रोमारोमातून| जाहले तयाच्या|
शांभवी शक्तीचे| संचरण||

जगताचा भास| विरोनिया गेला|
उरला केवळ| चिदानंद||

इंद्रियाकरवी| क्षणमात्र ऐसे|
भोगिले सहज| अतींद्रिय||

परतोनी येई| जगताचे भान|
होई  चित्तवृत्ती| प्रफुल्लीत||

पुत्राला शोधीत| शिवालयी येई|
चिंतातुर श्रांत| जननी ती|

होता पुत्र तिचा| सद्गुरू समवेत|  
वदनी तयांच्या| स्मितहास्य||

पुत्रा आनंदित| शांत प्रफुल्लीत|
पाहुनिया माता| हरखली||

[एक अध:पतित, दुर्दैवी, नैराश्यग्रस्त आणि आत्मघाताकडे निघालेल्या युवकाला पूर्वसुकृतानुसार योग आल्यावर सद्गुरू भेटतात. दत्तकृपायोगाने त्याच्या वृत्तीमध्ये आणि आयुष्यात स्थित्यंतरे येतात.  एक  कहाणी  अभंग स्वरूपात मांडण्याचा प्रयत्न (क्रमश:) ]