आमचे प्रेरणास्रोत : मिल्या ह्यांची गझल पंढरी
वदंता वाटते आता.. कहाणी जी खरी होती
कधीकाळी इथे प्रत्येक मुलगी लाजरी होती
तुझे बॅंकेतले खाते जरासे वेगळे होते
रिती होती तिजोरी.. नोटही प्रॉमीसरी होती
सखे, नव्हताच चिमटा काढला मी थेटरामध्ये
तुझ्या अंगातली कुर्तीच थोडी चावरी होती
तिच्या श्वासातले आव्हान इतके दरवळत होते
जणू नुकतीच लसणीयुक्त खाल्ली काचरी होती
म्हणे मारेल ती झुरळास ऐसे ऐकले होते
उडाली उंच सोफ्यावर... मनाने घाबरी होती
कधी यावे, कधी जावे, कधी कॅंटीन गाठावे
अरे, सरकार-दरबारातली ती नोकरी होती
तिला सांगूनही कळलाच नाही अर्थ प्रीतीचा
उफाड्याची तरी.. ती पोर अल्लड परकरी होती
कधी कवितेस 'खोड्या' भेटला का रिक्त हातांनी ?
तिच्यावर चालवाया सज्ज लेखन-कातरी होती
