" अश्रूंची झाली फुले"

        तुज जेव्हा मी पाहिले।

       तेव्हा असे रे वाटले॥

       तू कोण आहे कोठले॥।

       या पृथ्वीवरती आले॥१॥

                               अंग तुझे अती छान ।    

                               आकर्षून घेई मन॥

                              मोहरणे पानोपान॥।

                              असा असे तुझा गुण॥२॥

       राही तू देवा चरणी

      घाली केसांत तरुणी॥

     प्रेम प्रेमिंकांचा धनी॥। 

     असा तू मोठा मानी॥३॥

                               अता अंती उमगले।

                               बघून दुःख आपूले ॥

                              देवांना जे अश्रू आले॥।

                              तेच हे येथे पडले;

             त्या "अश्रूची झाली फुले"

अनंत खोंडे.

२०\४\२०१०.