ऊपज!

संकटाचे सदैव गिरी शिरी
         असोत ह्या जीवनात जरी
डग मगे संकट आंम्हापाशी
         डग मगे न आंम्ही  परी

पाहून पायच म्हणे अंथरतात
         चादर इथे हो आखुडशी
पाय दुमडणे आम्हांस न भावे
         उपजवू चादर मोठीशी

रोज नव्या पैजा मारू
       नित्य नव्या जन्मासाठी
द्रौपदी ती द्दुतात हरला
      खेचून आणू आंम्ही तरी