अंधाराच्या साम्राज्यांत 

प्राणिमात्र विसावतात 

आपापल्या खुराड्यात !

राउले होतात रीती, 

अस्तित्व नाकारुन परमेशाचे.

                                             तुझ्या लालदिव्याच्या माडीचा

                                             आसमंत मात्र उजळतो लख्ख, 

                                            अन रस्ते ओसंडून वाहू लागतात

                                            अंधाराचे साम्राज्य नाकारुन !

रात्र मंदावतान्ना,

अंधाराच्या साम्राज्यात,             

तू घेतला असतो  वसा.

अखंड सौभाग्यवतिचा,

रातराणीचा  ,

अनुभवण्या  बलात्कार हक्कांचे,

टिचभर पोटाच्या  खळग्यासाठी !

                 

                                                असहाय्य वृद्ध मायबाप,

                                                अन तान्हुल्याचा आक्रोश,

                                                आदळत असतो कानावर, 

                                                करकरत्या खाटेवरच्या 

                                                कोंदट सम्भोगात ! ! !     

निरंजन वहाळेकर