अवघे संपून जीवन न कळे धर्म
गमे कैसे सुखी जीवनाचे  वर्म
उदरा साठी धर्म नसे कधीही
सुखी निसर्ग मानवा आधीही

               उदंड बहू होती धर्म जगी
               मने अव्याहत धर्मची भोगी
               लबाडाचे धर्म, सत्य हा माझा
               भेदे वंदने आरती पाहे नित्य रोगी

धर्मवेडेची पोळती मने मानवाचे
एक गाय मारे दुजा वासरू कापे
पाय देती गर्वी उरी  एकमेके
झाकोळोनी स्वतःते, मोजीती कैशी पापे
                 
              
               नागडाशी येई आणि नागडाची जाई
               उसवे गोधडी, दुज्यांचीच भोके पाही
               कपड्यातित नागडे , नागड्यातच गाई

               फिरे विवस्त्रे , सृष्टीच इशसम होई

नसे लोभ उरी, नसे  वंचना काही
पिंडापिंडी भेदे अवघेची लय होई
गर्वे, बेशरमे जगी न उरे कधी काही
न उरे एकाचाच, जगाचाच तो होई