कशी मस्त थंडी
घट्ट बर्फाळलेली
पहाटे पहाटे धुक्यात कालवलेली
घरांचे फक्त आकार दिसत असतात
भुतासारखे
भुताचे कान
डोळे
तुटके हात
अर्धवट ..कसेबसे
तसे घरांचे अवशेष
भासत असतात
धुक्यात हरवलेले
स्वप्नात हरवून जातात
पाखरांचे थवे
पाखरांचे आवाज थिजून जातात
घट्ट मिटून बसतात
झाडापानात
मन त्यांचे कावरे बावरे ..
झाडे स्वतातच मग्न
ध्यान लावून बसतात
काही झाडे ओकीबोकी
पाने झडून टक्कल बावरी
कोणीतरी दूरवरून ब्याटरिचा प्रकाश पाडवा
तसा सूर्याचा गर्भ कोवळा प्रकाश
गुदगुल्या करीत अंगावर
उगाचच कुरवाळीत राहतो
थंडीच्या जाणीवेचा
उगाचच वाढत जातो अहंकार
शेकोट्या पेटल्या जातात
हाताचे पंजे मांड्या सगळे शरीर उबेत भाजून
तेवढीच उब घेत बसतात
थंडीची उब घेत
मस्त सुखात ..निवांत
थंडी कधी जाईल
नि कधी उब येईल ह्याची वाट बघत
सगळे आतुर
थंडीला शेकोटीत घालून .होळीची वाट बघत बसतात .....!!