सांजखुणांना गहिवर राधे विश्व जळाले त्यात
हळुच कोरडी हुरहुर तु गं सोडुनी दे पाण्यात...!!
कृष्ण पिउनी हलते झुलते यमुनेवर द्वारका
अमृतमय दुख:त बुडाला कलश मनासारखा...!!
पोरकी तीरावर बासरीतला सुर हरवली गुरे
निळी- सावळी धुळ उमटता बावरती वासरे...!!
बावर - बावर अंतरातुन नाद निळावत गेला
उर पेटल्या अंधाराचा असाच पांघर ओला...!!
उभ्या पुरातन ओलाव्याच्या सांजखुणा गं राधे
स्मरणयुंगांत जगले-उरले प्रेम नसे गं साधे...!!
-एस. के. [ तुझी ही संध्याकाळ , तुझे आभाळ]
