भोवंडे वादळवारा भोवताली
आधार निसटूनी जाय तो दि : काली |
उसवतो प्राण येथ ठाई ठाई
नशिबाची का सदाच हार होई ? ||
न व्हावे कधी शरणांगत, परी हट्ट जन्मजात
मग थांबून राही श्वास श्वास अंतरात ||
अडखळे पाऊल जरी का अंधारात
दैवाची मात सलते अजुनी काळजात |
प्रतिबिंबे होती जरी ओळखीची मनात
पाहता रूप ते भिन्न दिसे दर्पणात ||
न व्हावे कधी शरणांगत, परी हट्ट जन्मजात
मग थांबून राही श्वास श्वास अंतरात ||
दिनमणी डहूळे डोह अग्नीचा तप्त
भेगाळते भूमी होऊनी श्रान्त, क्लान्त |
आकळेना काही , दिशा दिशा संभ्रमात
भासते आता इथेच होणे जिवान्त ||
न व्हावे कधी शरणांगत, परी हट्ट जन्मजात
मग थांबून राही श्वास श्वास अंतरात ||
चालताना कधी थकलेला हा जीव
साहले अगणित क्रूर जिव्हारी घाव |
भिरभिरती शुष्क पर्णे शोधती गाव
विराण माळावर घेत सावलीचा ठाव ||
न व्हावे कधी शरणांगत, परी हट्ट जन्मजात
मग थांबून राही श्वास श्वास अंतरात ||
विहरती विरल ते माथ्यावरती मेघ
सावल्या नभीच्या धरेवर लावती रीघ |
रोखूनी तापल्या किरणांचा आवेग
काळोखी उमटे हळुवार प्रकाशी रेघ ||
न व्हावे कधी शरणांगत, परी हट्ट जन्मजात
मग थांबून राही श्वास श्वास अंतरात ||