पहाटे माझ्या दाराशी
चाहूल येते तिची…
थांबलेलीच असते ती
जणू माझ्याचसाठी…
मग हळूच दार उघडून
मी आत घेतो ती सकाळ.
प्रकाशाच्या पावलांनी
ती घरात येते जेव्हा,
आवाज होतो किरणांचा,
घरभर….
मग डोळ्यांत बघते माझ्या
डोकावून क्षणभर…
आणि डोळ्यांतून शिरते माझ्यात,
पुन्हा आवाज होतो प्रकाशाचा,
मनभर…
तिन्ही सांजा सरतात..
रात्रही चढते पुन्हा… वरवर…
सकाळ असते, माझ्यातच…
कुठेतरी… खोलवर….
