खुपत रहाते डोळ्यांना ही
आषाढातिल नितळ निळाई
जादूभरले रंग असुनही
इंद्रधनूही टोचत राही

नको वाटते तिरिप उन्हाची
नावहि आता नको रवीचे
हवेच आता जळभरले ढग
गदगदलेले करडे गहिरे

नसो जरी तो गडगडणारा
बरसणारा मेघ येऊ दे
नित झरणाऱ्या झारीमधुनी
थेंब सुखाचे जरा वर्षु दे

जुनेर अंगी लपेटलेली
तृषार्त झाली अवघी अवनी
लाज राख रे तू गिरिधारी
धरेस सजवी हिरव्या वसनी...