रिक्त हस्ते न जायचे

बालपणीचे सवंगडी , बनले माझे प्रतिस्पर्धी,

कोणते हे मुखवटे घालून ... धावतो या शर्यती...

जगलो शब्दाखातीर ज्यांच्या ... ते न शब्दां जागले,

ओवाळीला जिव जयांवर ... गळे त्यांनीच कापिले ,

विरुद्ध ठाकले माझ्या ... माझेच रक्तबांधवं ...

कलीयुगात अजुनी किती घडणार महाभारतें ... ?

बरेच वेळा... पुढे जाऊन ... प्रश्न परक्याचेही स्विकारीले

अर्थाचे अनर्थ होऊनी , त्यांनी मला धुत्कारले ....

माहीती असूनी ऊत्तरे... पुढे अनेक प्रश्न मी नाकारले ...

काय करू मी ... अनुभवांनीच का मज असे घडविले ?

मात्र आता ठरविले ... जगणें दुसऱ्ञांचे ना जगायचे ....

रिक्त हस्ते जन्मलो ; तरी रिक्त हस्ते न जायचे ....

काटें दिले कोणी कितीही .... नंदनवन फुलवायचे ....