वाहता वारा अचानक पडला
शांत स्तब्ध झाल्या लाटा
भर मध्यावर महासागराच्या
अन् पसरली एक निरव शांतता
नास्तित्वाच्या पोकळीत
एक एकेरी गलबत
स्थिरावलं त्या निस्तब्धावर
त्याच्या मागे त्याने कापलेलं पाणी
जुळलं पुन्हा एकदा
आणि एकच एक चादर द्यावी ताणून
तसा महासागराचा पृष्ठभाग
पार क्षितिजापर्यंत
अनादि अनंत
मिटले सर्व संदर्भ दिशांचे
अन् प्रयोजनांचे
भूतकाळातील प्रवासांचे
सोडलेल्या तीरांचे
समुद्राच्या प्रवाहीत्वाचे
उरला फक्त आधार
अवकाशातील ग्रहताऱ्यांचा
ज्यांचा आपल्यावरील प्रभाव
कायमच दिला होता झुगारून
पाय जमिनीवर घट्ट असताना
आता फक्त एक एकेरी गलबत
नास्तित्वाच्या पोकळीत
आता प्रवास फक्त
वल्ही मारून
आपल्या मनगटाच्या जोरावर
---
हर्षल वैद्य
