माझे उनाड जगणे
नाही कळत कुणाला
पारा पडला मातीत
येतो कधी का हाताला |
हाय लागता कुणाची
तडा बिलोरी काचेला
कसे पाहावे स्वप्नांना
मीच दिसेना मजला |
भास होतात उगाच
स्वर्ग चौकोनी सजला
हात लावता तयास
दिसे अंधार उशाला |
असे आखीव रेखीव
पथ फुलांनी सजला
जाय वनांतरी दूर
कुणी परत न आला |
विक्रांत प्रभाकर
दुवा क्र. १
