श्रेष्ठ कवी  "मंगेश पाडगावकर "  यांची मफी   मागत  मी   हे विडंबन लिहित आहे ..
     ( सकाळ पेपर्स  मार्फत  पुर्वी  एक  "विडंबनाची "  स्पर्धा झाली  होती   त्यात "या "कविते वरिल  विडंबन मगवले होते )

                      मुंबईतला  "श्रावण"

            श्रावणात  घननिळा  गरजला    धबधब  बरसती  लाटा 
            कोडे हे मेघांचे  ,  मजला,  उलगडता ,  उलगडेना....

            थांबून  ज्याची वाट पाहावी  ,  तोच अवेळी  बरसला
            चिंब असे भिजवावे , त्यानी  ,  कामावर  जाताना
            आकाशी  ते ,  जमता  , भाळी , घामाच्या  नित धारा 
 
             छत्र्यांच्या , गर्दीत  हरवले , हे शहरातील पक्षी
            डबक्यातील चिखलाची , उमटे , कपड्यावरती नक्षी
            प्रदूषणाची   ओळख सांगत आला  कुबट तो  वारा ...
 
            पाचुच्या हिरवाइत , झुलती ,  इथे , मद्यांचे  प्याले
            श्रावणातही  , इथे रंगती , अभक्षणाने ,  किनारे
            मातीचा गंध ,  ओसरला , नाही  आज निवारा...
 
            रस्तोरस्ती पाहुनी  खड्डे , अन त्या विशाल भेगा
            तिडिक संतापाची  , येतसे , शब्दावाचून भाषा ..
            अंतर्यामी मी  खवळतो .., नाही ...यास  उतारा ...
                      
                                श्रावणात घननिळा  गरजला ...!