सार संसाराचे

शरीर थकलं तरीही मन चिरतरुण आहे

कल्पना ही सत्य तरीही वेदना करुण आहे

                   सांग व्हावे वाटते तुज बाळ तान्हे

                   की मिळावे पालकत्व तान्ह्या जीवाचे

                   भावनेच्या भरात पुसता मी मनाला

                    मागते तेही सौख्य दे पालकाचे

काळजाचा तुकडा मानून वाढवीले

दो हाताच्या पाळण्याने शांतविले 

सर्वस्व वाहुनी सुसंस्कारी घडविले

त्यानेच आश्रमी धाडण्याचे ठरविले

                    यातना होतात जरी हे साहताना

                   ना ठरे नयनात पाणी वाहताना

                   कळतिल या जिवाच्या यातना तुज

                    बालकाचे पालकत्व हे भोगताना

जिवन ही एक शिडी आहे

प्रत्येक पायरी नवा अनुभव आहे

जिवन रहाटाच्या मोग्यासारखे

कधी भरलेले तर कधी रिकामे आहे

                         कधीतरी सुपामधून जात्यामध्ये

                         जावयाचे आहे जीवा तुलाही

                         नको करू फुकाच्या  वल्गना

                        ना कोणा टळायची रे जरा(म्हातारपण) ही    

जन्म लाभला मानवाचा  भाग्यवंत तू

आस असावी त्या जन्माचे सोने करण्याची

दाता तो भरभरून देण्या उभा असे रे

ते घेताना खंत नकोरे वागण्याची