आमची प्रेरणा मृण्मयी  ह्यांची कविता ढग

वसंतात कोणा बयेने असे घसरू नये
कुठल्याही बाप्याला कधी गृहित धरू नये

तो जाईल पळून नव्या मैत्रिणी शोधण्या
सांडावर स्वत:हून काया पखरू नये

चंचल पुरुष सारे, कधी इथे कधी तिथे
असू दे, म्हणून काय त्यांनी प्रेम करू नये ?

टाळी एक हातानी वाजे न यौवनी
तू नसशील तेव्हा मुलांनी कुरकुरू नये ?

आहे निरुपयोगी, गुरांनो, जीभ चाटणे
कुरण खोडसाळाचे असे, आस धरू नये