...................................................
मी दुःख विसरण्यासाठी गातो गाणी...!
...................................................मी डोळ्यांमधले दिसू न देतो पाणी !
मी दुःख विसरण्यासाठी गातो गाणी !ओढून इथे मज कुणी आणले आहे ?
माझे न गाव हे,नीट जाणले आहे...
मुक्काम किती हा उरला याच ठिकाणी ?आनंद कधीही निखळ मिळाला नाही...
ही त्यात आसवे कुणी मिसळली काही ?
जी सुखे लाभली, तीही उदासवाणी !साधीच अपेक्षा...पूर्ण कुठे पण झाली ?
पदरात उपेक्षा...फक्त उपेक्षा आली...
मी व्यर्थ याचना केली केविलवाणी !आकांत हा किती किती समंजस माझा...
हा शांत राहतो...मित्र निखालस माझा
वेदना-सखीही आहे खूप शहाणी !काहूर आतल्या आतच माझे दाटे...
बाहेर न येती कधी आतले काटे
आयुष्य राहिले...राहो हे अनवाणी !काळोखच आहे बरा... सोबती माझा
तो एकच जिवलग...खरा सोबती माझा
त्यालाच कळे ही माझी रामकहाणी!वेशीवर माझ्या व्यथा मीच का टांगू ?
मी काय, कुणाला, कशास आता सांगू ?
परक्यांना का ही समजतील गार्‍हाणी ?मी दुःख विसरण्यासाठी गातो गाणी...!
...................................................
- प्रदीप कुलकर्णी
...................................................रचनाकाल ः ६ व ७ फेब्रुवारी २००८