.................................
प्राणाची तुळस बहरते...!
.................................
हळुवार तुझ्या स्मरणाने
प्राणाची तुळस बहरते... !
सांज घेउनी करी दिवा
हृदयाच्या आत उतरते... !
हा तुझ्याच गावामधला
गतगंधभारला वारा... !
हा तुझ्याच गगनामधला
शुक्राचा लोभस तारा... !
या मंत्रभारल्या वेळी
मी इथे एकटा नाही... !
हा तुझाचा वारा-तारा
या तुझ्या दिशाही दाही... !
ही शांत, सुभगशी संध्या
पण किंचित उदासवाणी... !
डोळ्यांच्या कडांवरीही
यायला बिचकते पाणी... !!
तू आत उमलशी माझ्या
हे सांजरंग ढळताना... !
तू आत उजळशी माझ्या
आसमंत काजळताना... !
तू नसूनसुद्धा असशी
प्राणाच्या तुळशीभवती... !
स्मरणांचे मंद कवडसे
थरथरती अन् लवलवती... !
- प्रदीप कुलकर्णी
.................................
रचनाकाल ः १९ फेब्रुवारी १९९८
.................................
