अव्यक्त भावनांचे,
काहूर मनी दाटले
समीप तू असूनही,
शब्द आज गोठले

किनारा शोधीत जशी,
येई दुरून लाट
पाहण्या तुला तसे,
नयन हे आसावले

खट्याळ कुंतलांचा,
स्पर्श मोरपंखी
गुंतण्या अधीर त्यात,
मन हे वेडावले

उठती वाळूत ओल्या,
सुकुमार चरणांचे ठसे
ना कळे, का भास होतो,
सप्तपदीची पाऊले

पाहूनी चंद्रास गगनी
रजनी धुंदावली
मिलना तयांच्या बघ
झाली चांदण्याची फुले

-मोगरा फुलला