काजळ घातलेले
तुझे रेखीव डोळे
खुळ्या जीवाला
भूल पाडणारे
वेड्या मनाला
साद घालणारे
अगम्य कृष्णडोह
चांदण्यात भिजलेले
सारे काही विसरून
सारे काही हरवून
त्यात होवू पाहते
माझे जीवन
आजन्म बंदिवान
अगदी स्वखुशीन
आता कुठलाही जुगाड
कुठलेही कांड
त्याला त्यातून दूर
जावू देणार नाही
तुझे काजळे
पुसून गेले तरीही
एवढीच अट
परतीची पायवाट
टाक पुसून
विक्रांत प्रभाकर
दुवा क्र. १
