(फितूर पावसात या थरारते कशास तू)
भिजून चिंब गारव्यात शोधते कुणास तू
मुके मुकेच शब्द हे मुक्या मुक्याच भावना
अबोल का असे तुझ्या स्विकारते जगास तू?
फुलातल्या दवापरी मधूर मंद हासते
खळी तुझी बघून छान लाजते स्वःतास तू
जरी तुझ्या मनात मी कणात मी क्षणात मी
निघून दूर जायचाच ठेवते प्रयास तू
न टाळले व्यथेस तू न टाळले तिने तूला
हजार वेदना अश्याच मागते कशास तू
---स्नेहदर्शन
