दीस

वाटते हवेसे जे नसेच आपले रे
आत कुंपणाच्या ते सुरेख पीस होते
तार वाकवूनी चाललोच उचलण्या ते
फाटली विजार परी सुरेल दीस होते
अनिल रत्नाकर