स्थित्वा तस्मिन् वनचरवधूभुक्तकुञ्जे मुहूर्तं तोयोत्सर्गद्रुततरगतिस्तत्परं वर्त्म तीर्णः ।
रेवां द्रक्ष्यस्युपलविषमे विन्ध्यपादे विशीर्णां भक्तिच्छेदैरिव विरचितां भूतिमङ्गे गजस्य ।। १९ ।।
वाढेल वेग तुझिया उडण्याचा
कुंजवनी भिल्ल भिल्लिणी दिसता
वर्षाव तयांच्या प्रीतीचा, आणिक
तुझा धारांचा करी क्षणे हलका
सोडीते मोकळे नर्मदा केसांना
शिळांनी विपुल चरणी विन्ध्याच्या
फिरवित जणू हत्तीवरी कुंचला
चितारले रांगोळीस मनोरमा
तस्यास्तिक्तैर्वनगजमदैर्वासितं वान्तवृष्टिः जम्बूकुञ्जप्रतिहतरयं तोयमादाय गच्छेः ।
अन्तःसारं घन तुलयितुं नानिलः शक्ष्यति त्वां रिक्तः सर्वो भवति हि लघुः पूर्णता गौरवाय ।। २० ।।
तदितर कर वृष्टी प्राशुनी त्या जळासी
गंध गजमद क्रिडेने मिळाला तयासी
हरत कदंब तो आवेश छाती समोरी
मग निघ पथ घ्यावा तू पुढील्या गतीसी
अनिल नच घेई रे तुझे तोय दूता
रजःकणसम आकारास छोटा रिकामा
अपि न संशय वृथा तू मनासी धरावा
सरळच जव प्राप्ती आदरास पूर्णता
नीपं दृष्ट्वा हरितकपिशं केषरैरर्धरूढैः आविर्भूतप्रथममुकुलाः कन्दलीश्चानुकच्छम् ।
जग्ध्वारण्येष्वधिकसुरभिं गन्धमाघ्राय चोर्व्याः सारङ्गास्ते जललवमुचः सूचयिष्यन्ति मार्गम् ।। २१ ।।
कळ्या हिरव्या नीपांच्या काही उमलल्या
पहा सजवती नदिच्या केशरी तीरांना
अनलाने भक्षिल्या वनांना गंध भूमीचा
नेतील सारंग मार्गे जीवन वर्षण्याच्या
(क्रमशः)