नकोत नुसत्या अनेक ओळी...
गझल असावी मराठमोळी!
हसून घेते हळूच चिमटे...
दिसेल जनता वरून भोळी!
तुझ्या मनीचे रहस्य दिसते
तुला न कळता - तुझ्याच डोळी...
नकाच उमलू पुन्हा कळ्यांनो,
क्षणात येथे सुटेल गोळी...
फकीर आम्ही! जगास देण्या -
भरू सुखांनी अखंड झोळी!
- कुमार जावडेकर, मुंबई
