आमची प्रेरणा - कुमार जावडेकर यांची गझल पोचुनी दारी तुझ्या
खोकुनी मागे तुझ्यावर मरत जायचे
मी घसे आता किती खाकरत जायचे?
रेखतो चित्रे जरा चावट सभोवती
त्यात रंग अनंग आपण भरत जायचे
किर्र काळोखात बुडता दशदिशा अम्ही
रातकीड्यांसम कुठे किरकिरत जायचे?
शूर्पणखेसम असे विद्रूप झाल्यावर
मी कशी वासूगिरी ती करत जायचे?
करत पत्नीच्या दिशेने वाटचाल, पण
हसत-खेळत का,तिला डाफरत जायचे!
वाचलेले शेष सारे विसरले तरी
खोडसाळाचे पकवणे स्मरत जायचे
